Bir gün Nasreddin Hoca evinde otururken komşularından biri telaşla kapıyı çalmış:

- Aman Hoca, bizim evde karımla baldızım fena halde kapıştılar, saç saça, baş başa dövüşüp duruyorlar. Bir türlü ayıramadım. Yetiş, yardım et!

Hoca sormuş:

- Kavga neden çıktı? Yaş meselesinden mi?

- "Hayır" demiş komşusu, "başka bir konu yüzünden"

Hoca elini şöyle bir sallayıp eklemiş:

- Öyleyse hiç telaşlanma evladım, yüreğini serin tut. Şimdiye kadar iki kız kardeş barışmışlardır bile!

Hoca bir gece kuyudan su çekmeye gider fakat bir de ne görsün. Ay kuyuya düşmüş. Bir koşu eve gider ve çengeli alır. Sallar kuyuya fakat ne kadar uğraştıysa da bir türlü çıkaramaz. Bir ara çengel kuyunun dibinde bir taşa takılınca Hoca gayretle asılır, ıkınır, sıkılır... Tam o sırada çengel sıyrılır ve Hoca sırt üstü yere serilir. Bir bakar ki ay gök yüzünde:

- Eh kolay olmadı ama sonunda yerine koyduk.

Timur'la Nasrettin hoca gezerken Timur:
- Hoca ben bir köle olsaydım bana kaç akçe biçerdin?
Nasrettin Hoca:
- 15 akçe biçerdim.
Timur sinirlenir ve;
- Hoca senin dediğini kulağın duyuyor mu, benim üstümdeki peştamal 15 akçe eder.
Hoca:
- Ben zaten bu fiyatı peştamala biçmiştim, der.

Hoca boşanmak istiyormuş, bundan dolayı mahkemeye gitmiş.
Kadı birkaç bilgi edinmek istemiş ve Hoca'ya karısının adını sormuş:
— Bilmiyorum, demiş Hoca
— Kaç yıldır evlisiniz?
— Kırk yıldır.
— Kırk yıldır evlisiniz de nasıl olur da hanımınızın ismini bilmezsiniz?
— Ne yapayım; onunla geçinmek istemedikten sonra ismini öğrenmeme ne gerek var.

Nasrettin Hoca bir gün azgın mı azgın, inatçı mı inatçı bir katıra binmiş, pazara gidiyormuş. Fakat hayvanı bir türlü gideceği yöne çevirememiş, yoldan geçenler:

— Hocam, nereye gidiyorsun böyle? Hocanın sabrı tükenmiş:

— Görmüyor musun? katırın istediği yere!... demiş.

Nasreddin Hoca kuyunun başında durmuş aşağı bakarken kavuğunu düşürmüş. Kuyu derin inip alamaz. Kavuksuz eve gidemez. Soran olsa kavuğumu düşürdüm diyemez. Alay ederler. Bahçeden marul, maydanoz koparmış. Küçük parçalar halinde kuyuya atmaya başlamış. Burada ne yapıyorsun Hoca, diye soranlara;
— Akşam yemeği için, sebzeli kavuk çorbası hazırlıyorum, demiş.
Adamlar, kuyuya bakıp, olabilir, deyip gitmişler. Hava karardıktan sonra Hoca kimselere görünmeden evine varmış.

Nasreddin Hoca eşeğine binmiş köyüne giderken tuvaleti gelir, bir ağaçlıkta dere kenarında eşekten inerek kaftanını çıkarır, eşeğin üzerine koyarak ortadan kaybolur, ihtiyacını gidererek döndüğünde kaftanı ortada yoktur. Israrlı sorgulamasına rağmen eşeğinden de tık çıkmayınca Hoca sinirlenir. Eşeğin semerini çözerek omuzlar ve eşeğine;
— Bre mel'un! Ver kaftanımı vereyim semerini! Diye bağırır.