Hocaya sormuşlar:

- Hocam bu insanların doğup ölümü ne zamana kadar böyle sürecek?

- Cennet ve cehennem dolana kadar.

Hoca, bir gün, bir münasebetle birisiyle konuşur, uzun müddet dertleşir. Adamcağız giderken "bağışla" der, "tanıyamadım, kimlerdensin sen?" Adam, "tanımıyordun da" der; "bunca vakittir ne diye uzun uzun konuştun benimle?" Hoca der ki:
- Baktım, kavuğun kavuğuma benziyor, kaftanın kaftanıma, seni kendim sandım.

Adamın biri gezdiği yerlerdeki olayları anlatmaktadır; su baskınları, yangınlar, kudurmuş köpekler, cinayetler...
Nasreddin Hoca bir süre dinledikten sonra sözünü keser:
— Taş üstünde taş kalmazdı dolaşsaydın hâlâ taşrada...

Nasreddin Hoca erkenden yola koyulmuş. Akşam hava kararmadan gideceği köye varmak için acele ediyormuş. Öğle vaktine yaklaşırken, bir pınarın başında durup, hem namazını kılmak hem de kuru peksimetten ibaret olan azığını yemek istemiş.

Pınara yaklaşırken, yaban ördeklerinin suda oynaştıklarını görünce, "Şunlardan bir tanesini yakalayıp kızartıp yesem diye düşünmüş." Sessizce ördeklere yaklaşmaya çalışırken, ördekler Hoca'yı fark edip uçmuş, kaçmışlar.

Hoca pınarın başına oturmuş, çantasından peksimetini çıkarmış, suya batıra batıra yemeye başlamış. Oradan geçen bir yolcu:

- Afiyet olsun Hocam, ne yiyorsun? demiş.

Hoca, peksimetini suya batırırken:

- Ördek çorbası, demiş.

Nasreddin Hoca, işlerinin çokluğu, dünya telâşeleri, hastalık, sağlık vs. gibi çeşitli bahanelerle ibadetten birçok zaman kaytaran birileri ile sohbet ediyormuş. Mazeretleri de bir sürü imiş. Bir ara söz yemekten, içmekten açılmış.

— Bugünlerde canım bir helva yemek istiyor ki!... Bir türlü pişirip de yiyemedik, demiş, Nasreddin Hoca.

— O kadar zor bir şey mi helva pişirmek, a Hoca! demişler.

— Ne yapalım, demiş Hoca. "Şeker ve un bulundu, tereyağı bulunmadı. Tereyağı ve şeker bulundu, un bulunmadı. Un ve tereyağı bulundu şeker bulunmadı.

— Hiç bir araya getiremedin mi bunları? demişler. Hoca da demiş ki;

— Hepsinin bir araya geldiği de oldu, amma o zaman da ben bulunmadım.

Bazı insanlar mümkün olmayan işler peşinde koşup durur. Nasreddin Hoca böyle kişilere bir gün ders vermek istemiş. Elinde koca bir kova yoğurt mayasıyla gölün kenarına gelmiş. Başlamış kaşık kaşık dökmeye :

— Ne yapıyorsun böyle Hoca? demişler.

— Göle yoğurt mayası çalıyorum, demiş kıs, kıs gülerek.

— Olur mu demişler, göl yoğurt mayası tutar mı hiç? Hoca hemen cevabı yapıştırmış.

— Ya tutarsa...

Zengin bir adam Hocayla alay etmek için:
— Hocam sen bu kitapların hepsini okuyor musun gerçekten? Der. Hoca:
— Senin kaç evin ve koyunun var? diye sorunca, adam:
— O kadar çok ki sayısını ben bile bilmiyorum. Deyince Hoca cevabı yapıştırır:
— Sen o evlerin hepsinde yaşayıp koyunların hepsini de yiyor musun?