Nasrettin Hocanın kadılık yaptığı bir dönemde adamın birisi gelmiş.

- Kadı efendi, falanca adam kulağımı ısırdı. Kendisinden şikayetçiyim, demiş. Hoca:

- Onu da getir, davanıza bakayım, diyerek davacıyı göndermiş.
Bir zaman sonra, davalı da davacı da gelmiş, Hocanın karşısında el bağlamışlar. Davalı olan adam, itiraz etmiş.

-Vallahi de billahi de ben ısırmadım kadı efendi. Bana iftira ediyor. Kendi kulağını, kendisi ısırdı, demiş boynunu bükerek.
Hoca, biraz düşündükten sonra:
- Şimdi gidin, öğleden sonra gelin; davanızı karara bağlayalım, demiş.

Adamlar çıkıp gitmişler. Hoca; “Dur bakalım, insan kendi kulağını nasıl ısırır; bir deneyeyim” demiş kendi kendine. Başlamış kendi kulağını ısırmak için uğraşmaya. Ha ısırdım, ha ısıracağım derken düşmüş, başını kırmış. Yüzü gözü kan revan olmuş. Ne ise kanlarını temizlemiş, başına da beyaz bir bez sardıktan sonra duruşma salonuna girmiş. Çok geçmeden davalı ile davacı gelmiş. Davacı:

- Allah aşkına söyleyin kadı efendi! İnsan kendi kulağını ısırabilir mi? Buna imkan var mı? diye sormuş.

Nasrettin Hoca, beyaz sargılar içinde olan başını sallamış.

-Isırır birader, ısırır! Isırmaya çalışırken de yere yuvarlanıp başını kan revan eder, demiş.

Nasrettin Hoca, bir gün zengin bir adamın cenazesinde hem tabutun yanında yürüyor hem de sesli sesli ağlıyormuş. Cenazeye katılanlardan biri onu teselli etmek için yaklaşmış.
- Merhum akraban mıydı?
Hoca cevap vermiş:
- Yok akrabam değildi, ben de ondan ağlıyorum ya!

Bir gün Nasreddin Hoca'ya, sanki çok lâzımmış gibi,

- Hangi burçtansın Hoca ? diye sormuşlar.

- Teke burcundanım, demiş Hoca.

Etraftakiler :

- A efendi öyle bir burç yok ki! deyince;

Hoca şöyle cevap vermiş :

- Bana çocukluğumda oğlak burcundansın demişlerdi. Yıldızım hep oğlak kalacak değil ya. Şimdiye kadar çoktan büyüyüp, teke olmuştur.

Nasrettin Hoca bir gün bir dereden geçiyormuş, bir taştan diğer bir taşa atlarken kayıp suya düşüvermiş
- İhtiyarlıktan oluyor böyle şeyler, diye söylenivermiş. Çevresine bakınınca kimseyi görememiş
- Gençliğinde de bir şey değildin ya, demiş.

Adamın biri Nasrettin Hocadan eşeğini ister fakat evde olmadığını söylediği sırada ahırdan anırma sesini duyunca:
- Aşk olsun Hocam bunca yıllık komşuyuz. Bak işte sesi geliyor. Hoca hemen cevabı yapıştırır:
- Ne yani şimdi kırk yıllık komşuna değil de kılkuyruk eşeğin sözüne mi inanıyorsun? Der. Komşu ısrar edince eşeğe fikrini sorup gelir ve:
- Razı olmadığını ve iyilik etme eloğluna, kemlik bulursun, dediğini bildirir.

Bir gün Nasrettin hoca tarladan eve dönüyormuş. Komşuları telaş içindeymiş. Bir komşusu ona;
— Hocam ziyafete geliyor musun? diye sormuş. Hoca da;
— Hay Allah! Ben çalışmaya dalıp ziyafete unutmuşum. Hemen geliyorum.

Hoca evine gitmiş. Temiz ama biraz eskice bir kıyafet giymiş. Sonra ziyafetin yapılacağı konağa gitmiş. Ziyafeti veren Akşehir'in en zenginlerindenmiş. Hoca içeri girmiş ve yemek çanı duyulmuş. Hizmetçiler hemen ayağa kalkmış ve sofralar hazırlanmış. Fakat kimse Nasrettin Hocaya yerini bile vermemiş o da hemen evine dönmüş.

Geçen bayram aldığı kürkünü giymiş ve konağa dönmüş. Konağın kapısından içeri girdiği andan itibaren heyecan başlamış. Hizmetçiler onu karşılamışlar. Ev sahibi yerinden kalkmış Nasrettin Hocayı oturtmuş.
Önüne yemekler, börekler, pilavlar, baklavalar, limonatalar, şerbetler koyulmuş. Hocaysa sadece kürkünün bir ucunu çorbaya bandırıp bir yandan da:
"Ye kürküm ye" diyormuş. Bunu niçin yaptığını sormuşlar o da;
— Bu ilgi bana gösterilmedi ki! Kürke gösterildi, yemek de onun hakkı, o yüzden kürküm yesin, demiş.

Nasreddin Hoca fakirlikten Kurban Bayramı'nda kurban kesemeyecekmiş.
Bayram namazından dönerken şansına sokakta bir keçi görmüş, hemen yakalamış kurban edip güzel bir ziyafet çekip yemiş.
Bu durumu öğrenen komsusu Nasreddin Hoca'ya demiş:
- Hocam kıyamet günü keçi için sorguya çekileceksin, o zaman ne diyeceksiniz?
Hoca :
- İnkâr ederim, demiş.
- İnkâr edemezsiniz, kıyamet günü keçi dirilip tanıklık edecek.
- Öyleyse daha iyi, demiş Hoca. Kıyamet günü keçi dirilip gelse hemen yakalayıp sahibine geri verip bu dertten de kurtulurum.