Köyde tarlalarına doğru eşekleriyle giderlerken, Nasreddin Hoca'ya bir yol arkadaşı "aç avucunu" diyerek şekerli leblebi unu ikram etmiş. Avucundakini yemeye çalışırken yel esmeye başlamış. Ağzına atmağa çalıştığı leblebi ununu rüzgâr alıp uçuruyormuş.

Yolda birisi onu öyle görüp sormuş.
- Hoca Efendi, ne yiyorsun?
- Hiiiç! demiş Hoca, "rüzgâr böyle sürerse yel yiyorum."

Hoca'nın iki yüz akçe parası kaybolmuş. Bulunması için dua etmeye başlamış. O sırada Akşehir'in zenginlerinden birinin bindiği gemi yolda fırtınaya tutulmuş.
— Eğer sağ salim memleketime varırsam Hoca'ya iki yüz akçe vereceğim, diye adakta bulunmuş.

Adam kurtulup gelmiş, Hoca'yı bulup parayı vermiş.

Hoca bir süre düşündükten sonra demiş ki;
— Allah'ım bu ne dolambaçlı yol! Bu parayı ben nerede yitirdim, Sen bana nerede buldurdun! İşine gerçekten de akıl sır ermiyor...

Nasrettin Hoca bir gece evin damında bir ayak sesi duyup hırsız olduğunu anlar ve:

- Hatun geçen gece eve geldim, kapıyı o kadar çaldığım halde açmadın ben de şu duayı okudum ve ayın ışığına yapışarak yavaş yavaş bacadan girdim, der ve bir dua okur.

Hırsız Hocanın okuduğu duayı ezberler ve o da biraz sonra evdekilerin uyuduklarına kalbi kanaat getirince duayı okuyarak kendisini bacadan aşağı koyuverir. Bir de bakar ki yorgunluktan kıpırdayacak hali kalmamış. Nasrettin Hoca hemen koşup:

- Hanım hırsızı yakaladım, çabuk ip getir diye bağırınca hırsız:

- Efendi kendini boşuna yorma, o dua sende, bu akıl bende olduğu müddetçe ben senin elinden nasıl olsa kurtulamam, der.

Köylüler aralarında anlaşmayınca, Nasrettin Hoca'ya başvurmuşlar:
- Hocam, şu dünyada en güç şeyle, en kolay şey nedir?
Nasrettin Hoca, biraz düşündükten sonra şöyle demiş:
- En güç şey, insanın kendisini bilmesidir; en kolay şey de, başkalarına nasihat vermesidir

Bir gün Hoca, eşeğine binerek , arkasına takılan bir kısım insanlarla birlikte, camiden eve dönerken birdenbire durur, hayvandan iner ve yüzü insanlara dönük olarak eşeğe ters biner, yani semere ters oturur. Bunu görenler yaptığı hareketin nedenini sorarlar. Hoca şöyle der:

- Düşündüm taşındım, eşeğime böyle binmeye karar verdim çünkü saygısızlığı hiç sevmem. Siz önüme düşseniz, arkanızı bana dönmüş olacaksınız; usulsüzlük saygısızlık olur. Ben önde gitsem, size arkamı çevirmiş olacağım ki bu da doğru değildir. Böyle ters bindiğim zaman ise hem ben önünüzden giderim, siz de ardımdan gelmiş olursunuz; hem de karşı karşıya bulunuruz!

Nasrettin Hoca çıktığı ağaçtan düşmüş, oflayıp puflamış. Yanına gelenler:
- Azıcık sabırlı ol Hoca! Ne oldu ki bu kadar nazlanırsın, demişler. Hoca:
- Siz hiç ağaçtan düştünüz mü? Diye sormuş.
Oradakiler bir ağızdan:
- Hayır, demişler. Hoca da demiş ki:
- Öyleyse siz gidin de ağaçtan düşen birisi gelsin benim yanıma.

Günün birinde Nasrettin Hoca komşu köye gitmiş. Köye geldiğinde büyük bir heyecan varmış. Köylüler ona bir tilkinin bir çok tavuğu, kazı, ördeği ve hindiyi yediğini anlatmışlar. Köylüler tilkiyi yakalamış, intikam almak için de hayvanı basit bir şekilde değil, aksine işkence yaparak öldürmek istemişler. Hocaya sormuşlar:

- Hoca, bize öğüt verir misin? Hoca cevap vermiş:

- Evet, tabii arkadaşlar. Siz her şeyi bana bırakın. Köylülerde Hocaya güvenmişler. Hoca paltosunu ve kavuğunu çıkarıp her ikisini de tilkiye giydirmiş. Daha sonra tilkiyi salıvermiş. Köylüler Hocaya sormuşlar:

- Neden böyle yaptın? Hoca cevap vermiş:

- Korkmayın, ahali! Tilkiyi gören herkes onu imam zannedecek. Böylece o birkaç gün aç kalacak.