Bir defasında Nasrettin Hocanın arkadaşı Yunus sordu.;
— Hocam kaç yaşındasın? Hoca Yunus'a cevap verdi;
— 53 yaşındayım.
Arkadaşı 11 yıl sonra yine hocaya denk gelince yine sordu;
— Hocam, yaş kaç oldu?
— 53 yaşındayım
— Nasıl olur? 11 yıl önce de aynı şeyi söylediniz.
— Evet öyle, erkek adam sözünden dönmez.

Bir yolculuk sırasında Nasreddin Hoca'nın yolu bir kasabaya düşer. Hoca orada bazı gariplikler fark eder. Bunlardan biri de bazı evlerin üzerine bayrak dikilmesidir. Hoca ilk fırsatta vatandaşlara sorar:
- Yahu, bazı evlerin üzerinde bayrak asılı, bunun sebebi nedir?
Oradakiler hep bir ağızdan:
- Hocam, o bayrak asılı evlerde küp dolusu altın vardır, derler.
Bayrak dikmenin sebebini öğrenen Nasreddin Hoca, günün birinde çarşıdan kocaman bir küp alarak evine gelir. Sonra da küpün içerisini çakıl taşlarıyla doldurur. Yine âdetmiş, evinde altın olanlar, küplere karşı sohbet ederlermiş. Sıra Nasreddin Hoca'ya gelince bakmışlar ki küpün içerisinde altın yerine çakıl taşları dolu. Misafirlerden birisi:
- Hoca Efendi, bu nasıl iş, senin küpünde altın yerine çakıl taşları dolu, deyince Hoca:
- Yahu komşular neye üzülüyorsunuz, küpte yattıktan sonra altın olsa ne, taş olsa ne? Fark eden ne ki?

Nasrettin Hoca bir gün kapının önünde bir şey arıyormuş. Komşusu onu görünce;
- Hayırdır hocam ne arıyorsun? Demiş.
Hoca;
- Yüzüğümü kaybettim onu arıyorum.
- Nerede düşürdün yüzüğünü?
- Bodrumda düşürdüm.
- O zaman neden kapının önünde arıyorsun?
- Bodrum çok karanlık onun için kapının önünde arıyorum. Demiş.

Nasreddin Hoca bir gün hem ezan okuyor, hem de camiden koşarak çıkıyormuş.

- Niçin hem ezan okuyor, hem de camiden koşarak çıkıyorsun? Diye birisi bağırmış.

Hoca şöyle inandırıcı bir cevap vermiş.

- Bakalım sesim nerelere kadar varıyor diye dinlemeye gidiyorum.

Bir gün Nasreddin Hocanın uykusu gelmemiş hava almak için dışarı çıkmış yolda zabıtayla karşılaşmış zabıta:
- Ne arıyorsun Nasreddin Hoca bu vakitte buralarda? Nasreddin Hoca:
- Uykum kaçtı da onu arıyorum demiş

Nasrettin Hoca'nın komşusu paraya sıkışmış. Nasrettin Hocaya gidip;
— Hocam paraya sıkıştım. Bana biraz borç verebilir misin? Demiş. Nasrettin Hoca cevap vermiş:
— Şu halının altını görüyor musun? Orda biraz para var onları alıver, demiş. Adam almış. bir kaç yıl geçmiş adam parayı getirmemiş, yine sıkışmış ve Nasrettin Hocanın yanına gitmiş;
— Hocam, ben yine sıkıştım, bana borç verebilir misin? demiş. Nasrettin Hoca da demiş ki:
— Şu halının altını görüyor musun? Orda eskiden para vardı ama birisi aldı bir daha da getirmedi...

Bir gün Hoca'nın eşeğinin yularını çalmışlar. Sağına soluna bakmış, görünürde kimsecikler yok. Kime sorup soracak; çaresiz hayvanın kulağından tutup getirmiş evine.

Birkaç gün sonra yolda bir başka eşeğin boynunda görmüş.
— Allah Allah!, Bu eşeğim başındaki yular bizim ama, bedeni nasıl olmuş da değişmiş, diye düşünmüş.