Nasreddin Hoca eşeğini kaybetmiş ve arıyor, bu arada da neşeli bir türkü tutturmuş. Birisi sorar:
- Hocam, eşeğini kaybettiğin halde sen türkü söylüyorsun?
- Son bir ümidim, eşeğim tepenin arkasında olabilir. Eğer değilse, bekle ve gör o zaman sen bendeki feryadı!

Hocanın bir kınalı kuzusu varmış. Dostları bir gün Hocaya:
- Hoca, bugünlerde kıyamet kopacakmış. Ölmeden senin şu kuzuyu kızartma yapıp da bir ziyafet çekip yesek eğlensek, derler.

Dostları ısrarcı olunca Hoca rıza gösterir. Dere kenarına giderler.
- Hoca, sen çevirmeyi yapıncaya kadar biz de biraz suya girelim.

Nasrettin Hoca kuzuyu çevirmeye başlar, ötekiler de suya girer. Biraz sonra Hoca, dostlarının çıkardığı elbiseleri toplayıp yakar. Sudan çıkan elbiselerini aramaya başlar ama bulamaz, Hoca seslenir:
- Ben onları yaktım. Bu dünyaya çıplak geldik, çıplak da gideceğiz. Gelin şimdi kuzu çevirmesini yiyip eğlenelim...

Nasreddin Hoca akşamüzeri eve doğru yürürken, baklava seven geveze bir köylüyle karşılaşır.
- Hoca, kısa süre önce bir adam büyük bir tepsiyle baklava götürüyordu.
- Beni ilgilendirmez!
- Fakat adam tepsiyi sizin eve götürüyordu.
- O zaman seni ilgilendirmez!

Nasreddin Hocaya bir gün:

- Adam olmanın yolu nedir? Diye sormuşlar.

Hoca şu cevabı vermiş:

- Bilenler söylerken, bilmeyenler can kulağıyla dinlemeli, bilmeyenler söylerken, susturmanın çaresine bakmalı!

Nasreddin hocanın bostanına bir öküz girmiş. Ortalığı alt üst edip, epey zarar vermiş. Hoca elinde sopa hayvanın peşinden koşmuş; ama yetişememiş. Birkaç gün sonra öküzü, sahibinin yanında görmüş. Hemen yaklaşıp elindeki değnekle yine kovalamaya başlamış. Öküzün sahibi:
- Be adam, ne diye durup dururken hayvanı kovalıyorsun? "deyince Nasreddin Hoca;
- Sen karışma, o suçunu bilir, demiş.

Hoca, vatandaşın birinden ödünç para alır "Cuma günü paranı veririm" der.
Cuma geçer, ödünç parayı veren adam Nasreddin Hocaya sorar:
- Hoca Efendi, cuma günü ödünç parayı verecektin, ne oldu?
- Ben hemen bu cuma vereceğim demedim ya. Allah'ın cumaları çoook! Elbet bir cuma günü veririm, der.

Nasreddin Hoca iri iri, sapsarı, mis kokulu ayvaları bir sepete güzelce doldurmuş, götürüyormuş.
Yolda birsi selâm vermiş ve;
- Nereye gidiyorsun böyle Hoca Efendi? diye sormuş.

- Padişaha armağan götürüyorum, demiş Hoca.

- İncir götürsen daha iyi edersin, baksana incirler ne kadar olgun ve güzeller, ayvalar belki sert olabilir, demiş adam.

Hoca ayvaları bahçesine boşaltıp, itina ile incirleri toplayıp sepete yerleştirmiş. Padişahın yanına varıp hediyesini sunmuş.

Meğer Padişah incirden hiç hoşlanmazmış. Hoca'nın incirleri kasten getirdiğini düşünerek, adamlarına buyruk vermiş.

- İncirleri teker teker şu adamın kafasına atın.

İncir yağmuruna tutulan Hoca, kafasına her incir vurduğunda:

- Oooh, çok şükür! dermiş.

Padişah:

- Bre Hoca! Nedir bu? Kafana vuruldukça şükrediyorsun?

Hoca yine :
- Çok şükür, çok şükür, ya dostumun sözünü dinlemeyip de ayvaları getirseydim!