Nasreddin Hoca pazarda dolaşırken, bir papağanın on iki altına satıldığını görünce şaşıp kalarak yanındakilere sormuş:

- Bu kuş neden bu kadar para ediyor?

— Bu papağandır konuşur, demişler.

Hoca doğru evine gitmiş. Hindisini koltuğunun altına alıp pazara getirmiş.

— Kaça hindi? diye sormuşlar.

— On beş altın, demiş Hoca.

— Bir hindi on beş altın eder mi? demişler.

— Görmüyor musunuz? demiş Hoca;

— Yumruk kadar papağanı on iki altına satıyorlar.

— Onun marifeti var, insan gibi konuşur. Ya seninki ne yapar? diye sormuşlar.

— O düşünmeden konuşur, demiş Hoca ;

— Bu da insanlar gibi düşünür.

Hoca'nın karısı ölür. Cenazesinin evden çıkarılacağı sırada imam, usule uyarak cemaate hitaben sorar:
— Merhumeyi nasıl bilirsiniz?
Herkes beraberce:
— İyi biliriz!... der denmez koşa koşa imamın yanına gelen Hoca:
— Aman, aman! Sen onu benden sor; kimi kimden soruyorsun!

Nasrettin hoca bir gün ağacın dalına çıkmış. Elinde de balta varmış. Başlamış dalı kesmeye. Aşağıdan geçen bir yolcu.

— Hocam, hocam, sen oturduğun dalı kesiyorsun demiş. Hoca aldırmamış, kesmeye devam etmiş. Beş dakika sonra, hoca daldan aşağı düşmüş ve yolcunun yanına gitmiş.

— Yolcu daldan düşeceğimi bildin öyleyse ne zaman öleceğimi de bilirsin. Hadi söyle

Köylünün biri, diğerinin kuzusunu çalmış, kesip yemiş. O da onun keçisini aşırmış, kesip yemiş.
Nasreddin Hoca olayı incelediğinde kimin ne yaptığını fark etmiş.

Olayın kahramanları bir gün çayhanede oturuyorlarken, keçinin sahibi keçisini övmeye başlamış:

- "İki arşın tüyü vardı, gerdanı üç karıştı, başı şöyleydi, gözleri böyleydi vs." diye hayvanını methediyormuş.

Keçiyi kesip yiyen bu abartmalar karşısında çok sıkılmış. Amma ne yapsın, adam susmak zorunda.

Nasreddin Hoca, keçiyi çalıp kesen adama dönmüş:

- Yahu, bu adam ne kadar atıp tutuyor. Şimdi git evine. Şu uyuz keçinin postunu getir de, bu adam söylediğine, söyleyeceğine pişman olsun.

Her baba gibi Nasrettin Hoca da kızının iyi yetişmesi için elinden gelen her şeyi yapmış. Hoca, kızına iğneye ip takmasına gelinceye kadar bütün bildiklerini öğretmenin sevincini yaşamaktaymış. Nihayet hocanın kızı gelin olmuş. Ata bindirilip baba evinden ayrılıp dünya evi diye tertip edilen yeni bir hayatın başlayacağı eve doğru bir hayli mesafe almış. Bu sırada Nasrettin Hoca, koşa koşa gelin olan kızının arkasından gelip çok önemli bir şey unutmuşçasına kızının kulağına gizlice şöyle demiş:

- Kızım, aman dikkat et! Sakın ola iğneye ip taktıktan sonra düğüm atmayı ihmal etme. Sonra dikiş tutturamazsın.

Günün birinde uzun bir yolculuktan dönen Hoca, güneş altında koşmaktan yorulur ve dua etmeye başlar.
- Aman Allah'ım çok yoruldum, daha fazla yürüyemiyorum. Lütfen bana bir eşek gönder.

Kısa bir zaman sonra Hoca yanında eşek de taşıyan bir atlı genç görür. Buna çok sevinir.
Atlı yaklaşınca Hocayı görür ve ona şöyle der:

- Sen tembel adam! Niçin burada oturuyorsun? Bak benim eşek yolculuktan ve sıcaktan bitkinleşti. Buraya gel ve onu bir sonraki şehre kadar taşı!

Önce Hoca itiraz etmek ister, fakat genç adamın kendisini tehdit etmesinden korkar ve Hoca eşeği bir sonraki şehre kadar taşımaya razı olur. Yorucu birkaç saatten sonra şehre varırlar.

Genç adam Hocayı dışarıda bırakarak hana girer. Bunu gören Hoca yorgunluktan yere yığılır ve şöyle dua eder:
- Oh, aman Allah'ım, artık çok şey öğrendim. Bundan sonra dualarımda dikkatli olacağım.

Bir gün Nasrettin Hoca köyde gidiyormuş. Birkaç yaramaz çocuk onu taşlamaya başlamışlar. Nasrettin Hoca onlara bağırmış:

- Şayet beni taşlamaya son verirseniz, size ilginç bir haber vereceğim.

Yaramaz çocuklar bunu kabul ederler.
- Peki, bize ne haberi vereceksin?

- Muhtar bedava yemek veriyor. Orada istediğiniz kadar pasta börek yiyebilirsiniz.

Çocuklar mümkün olduğu kadar çabuk muhtarın evine koşmuşlar. Bizim Hoca bu parlak fikrine bir kez daha sevinmiş ve kendi kendine:
- Ben de oraya gideyim, belki doğru olabilir, demiş.