Günün birinde Nasrettin Hocanın karısı ölür. Fakat Hoca da ciddi bir üzüntü belirmez. Bir müddet sonra eşeği de ölünce hoca yas tutmaya başlar. Bu işe şaşıran komşuları sorar:

- Bu nasıl iş Hocam karın öldüğüne bu kadar üzülmedin, eşeğin öldü bir haftadır ağzını bıçak açmıyor?

- Karım öldüğünde hepiniz, üzülme daha genç ve güzel yeni bir hatun buluruz diye beni teselli ettiniz fakat hiç kimse yeni bir eşek alalım demiyor.

Nasrettin Hocaya misafir olan arkadaşı acele edip mantıyı hemen ağzına atınca boğazı yanmış. Boğazının yandığını belli etmemek için başını tavana doğru dikmiş ve sormuş :

- Hocam bu tavanı ne zaman yaptınız. Hoca hemen :
- Boğazına ateş düştüğü zaman..

Nasrettin Hocaya bir gün:
- Karın aklını kaybetti... demişler. Hoca düşünmeye başlamış.
- Ne düşünüyorsun hocam? Diye sormuşlar.
- Bizim karının aklı zaten yoktu ki, kaybetsin. Acaba başka bir şey mi kaybetti diye düşünüyorum

Adamın birinin gözü ağrıyormuş, hocadan bir ilaç istemiş:
— Hocam, bildiğin ilaç var mı? demiş hoca da
— Vallahi geçenlerde benim dişim ağrıyordu, çektirmekten başka çare yok, demiş.

Nasreddin Hoca sofraya oturmuş. Bakmış çorba tasında iki sinek. Hanımına seslenmiş:
— Hatun koş, yüzme yarışları başladı.

Bir gün Nasrettin hoca camide vaaz verirken;

Allah iyi ki deveyi kanatlı yaratmamış.
— Cemaatten biri;
— Neden diye sormuş.

Hoca;
— Senin dama konsaydı görürdün

Nasrettin Hoca öküzleriyle çift sürüyormuş. O sırada öküzleri sabana bağlayan kayışlardan biri kopmuş.
Hoca, kopan kayışın yerine sarığını bağlamış. Daha ilk asılışta sarık da kopmuş.
Hoca sarığına dönmüş :

- Sarığım! Kayışın neler çektiğini şimdi anladın mı?