Nasreddin Hoca'nın hanımı akşam eve aç dönen hocaya hemen yemek hazırlar, sofraya ateşten yeni indirdiği sıcak çorbayı koyar. Unutarak dolu kaşığı ağzına götüren kadının ağzı sıcak çorbadan yanınca bir anda gözlerinden ateş fışkırır ve ağlamaya baslar. Karısının ağlamasına bir anlam veremeyen hoca ne olduğunu sorunca karısı:
- Rahmetli annemi hatırladım, o da pek severdi bu çorbayı, der.
Hoca kaynanasına pek sevdiğinden rahmetliyi hayırla anarak çorbaya kasığı sallar. Hoca da sıcak çorbadan nasibini alınca onunda gözleri yaşarır. Karısı neden ağladığını sorar, Hoca da:
- Bir anda rahmetli kayınvalidemin yerinde senin olabileceğin aklıma geldi de...

Nasrettin Hocaya sormuşlar;
- Hocam, bir rivayete göre çaylak denilen hayvan altı ay erkek olurmuş, altı ay ise dişi; doğru mudur?
- Valla, demiş, bu suale hakkıyla cevap verebilmek için bir yıl çaylak olmak gerek!

Nasrettin Hoca, eşeğini pazara götürüyormuş. Yolda eşeğin kuyruğu çamura bulanmış. Hoca da kuyruğu kesip heybeye sokmuş. Pazarda eşeği satın almak isteyen biri:
- Yahu, bu eşeğin kuyruğu yok. Kuyruksuz eşek ne işe yarar, demiş. Nasrettin Hoca cevap vermiş:
- Hele pazarlıkta anlaşalım da kuyruğu buluruz, uzakta değil.

Nasreddin Hocanın ateş yakması gerekmektedir. Belli ki hanımı da yemek yapma hazırlığındadır. Hoca, duvarda asılı olan körüğü alır ve ateşi körüklemeye başlar, işini bitirdikten sonra da körüğün ağzını iyice bağlayarak yerine asar. Bütün bu olanlara bir anlam veremeyen Hoca'nın hanımı:
- Yahu Hoca Efendi! Bu körüğün ağzını niçin bağlıyorsun?

Hoca bu, lafın altında mı kalır:
- Yahu hatun! Bunu bilmeyecek ne var? Eğer körüğün ağzını tıkamasam içerisindeki hava uçup gidecektir. Biliyorsun ben savurganlığı sevmem.

Hoca, bir gün eşeğine binmiş, uzak bir yere gidiyormuş. Hava çok sıcak olduğu için eşek yorulmuş ve susamış. Hoca uzakta bir göl görmüş; eşeği sulamak ve dinlendirmek için göle doğru gitmiş, eşek de suyu görünce koşmaya başlamış ve nerdeyse hocayı düşürecekmiş.
Göl kenarına gelince eşek göldeki kurbağalardan ürkmüş ve durmuş. Hoca da düşmediği için sevinerek, eşekten iner ve cebinden çıkardığı bozukluk paraları göle atarak;
- Aferin göl kuşları. Bu parayla helva alıp yiyin...

Nasrettin Hocanın bir danası varmış. Bir grup uyanık bu danayı boğazlatmak için aralarında anlaşırlar. Hocanın yanına giderek, "Haberin var mı, yarın değil öbür gün kıyamet kopacak...biz bir araya gelip eğleneceğiz, seni de meclisimize isteriz" derler. Hoca "baş üstüne" deyip cemiyete dahil olur. Adamlar, "Hoca danayı da götürelim" derler. Hoca da kabul eder. Seyir yerine vardıkları zaman Hoca'ya :

-"Nasıl olsa öbür gün kıyamet kopacak, gel bu danayı kesip yiyelim" derler. Hoca da aldanıp kabul edince, dana kesilir. Ateş yakılıp kazan kurulur. Uyanıklar Hocayı ateşin başında bırakıp oyun dalar ve biten odun ihtiyacında oyun bahanesiyle yanıtsız bırakınca Hoca bunların elbiselerini atar kazanın altına odun yerine yakar. Uyanıklar, Hoca'ya çıkışırlar. Hoca'da, "Nasıl olsa öbür gün kıyamet kopacak" diyerek onları teselli eder. İkna edemeyince de kendisine yapılanın iç yüzünü anlar,

- Maşallah kıyamet yalnız bizim dananın başına mı kopsun, cümle ile beraberiz

Akşehir'in zenginlerinden birinin köşküne ziyarete gelen Hocayı kapıda karşılayan hizmetçi efendisinin evde olmadığı konusunda diretince Hoca:
- Efendine söyle bir daha evden çıkarken ikinci kattaki pencerenin kenarında kafasını unutmasın!