Nasreddin Hoca yer altında bir ahır yapmak hevesine kapılmış. Toprağı kaza kaza her şeyden habersiz bir halde komşunun ahırına geçmiş. Bir sürü öküz görünce koşa koşa karısının yanına gitmiş.
- Hanım, hanım!
Diye bağırmış.
- Müjdemi isterim! Eski zamandan kalma bir ahır ve birçok öküz buldum.

Hoca kırda dolaşırken bir deli çobana rastlar. Çoban:
- Sen Hoca mısın? Diye sorar. Hoca:
- Evet, der.
- Sana bir şey sorsam bilir misin?
- Bilirim sor!.. der.
- Bilmezsen sormayayım. Zira kime sorduysam cevap veremedi.
- Sor dedik ya... der.
- Her ay yeni ay çıkıyor, sonra incelip kayboluyor. Sonra yine yenisi çıkıyor. O eskilerini ne yapıyorlar?
- Bu kadarcık şeyi bilemedin mi?.. Bir kısmını kırpıp kırpıp yıldız yaparlar, gökyüzü onlarla dolu. Bir kısmını da uzatırlar şimşek yaparlar, yağmurlu ve fırtınalı günlerde kılıç gibi uzar, sen bunları hiç görmedin mi? der.
Çoban biraz düşünür ve daha sonra:
- Aferin be, der. Gerçekten tam bir Hocaymışsın. Ben de öyle düşünüyordum.

Bir gün Nasrettin Hocaya sormuşlar:
- Hocam, bir adam karısını öperse orucu bozulur mu?
Hoca şu cevabı vermiş:
- Yeni evlenmişlerse bozulur, amma ikinci senede bilmem. Üçüncü senede ha bir tahtayı öpmüş, ha karısını, o zaman orucu bozulmaz.

Bir gün bi adamın aklına bir soru takılır adam cevabını çok merak eder. Cevabı öğrenmek için Nasrettin Hoca'ya gider ve hoca bu soruya cevap veremez. Bunun üzerine adam başlar laf atmaya...

— Birde utanmadan kavuk takarsın...

Bunun üzerine Hoca kavuğu başından çıkarır ve adamın başına takar
— Al hikmet kavuktaysa sen söyle cevabı..!

Kasabada tefeci bir adam varmış. Başı sıkışan birine para verirse getirdiği güne göre faizini hesaplayıp alırmış.

Günün birinde bir komşusu bu tefeciden büyük kazanını emanet istemiş. Almış. İşini görmüş. İade ederken de içine bir küçük kazan koymuş. Sahibi emin olmak için sormuş.

— Bu tencere ne?

Komşusu;
— Senin kazan doğurdu, deyince hemen sahiplenip tencereyi almış.

Birkaç zaman sonra komşusu yine büyük kazanı emanet istemiş ve almış. Kazanın sahibi aradan on - on beş gün geçtiği halde kazanının geri gelmediğini görünce, kazanını istemiş.

— Kazan öldü, diye bir cevap almış. Hiddetlenmiş. Mahkemeye kadıya başvurmuş.

O sıralarda Nasreddin Hoca , Kadılık görevi yapmaktaymış. Davalı ve Davacıyı dinledikten sonra:

— Senin kazan, doğuran kazan olduğuna göre ölmesi de gerekir, diye hükmetmiş.

Adam hiddetle:

— Hiç kazan ölür mü kadı efendi? deyince:

Kadı Nasreddin Hocamız cevabı yapıştırmış;

— Doğurduğuna inanıyorsun da, öldüğüne neden inanamıyorsun ?..

Nasrettin hoca bir gün eline almış sazı sol elini hiç oynatmıyormuş, hep sağ eliyle çalıyormuş. Bunu gören adam hocaya sormuş:
— Hocam niye sol elini oynatmıyorsun? Öteki sazcılar iki elini de oynatarak çalarlar, demiş.
Hoca da:
— Onlar benim tuttuğum yeri bulmaya çalışıyor, demiş.

Nasrettin Hoca'nın eşeği ölmüş. Kapısının eşiğine oturmuş, hüngür hüngür ağlıyormuş. Bir komşusu yaklaşarak:
- A Hoca, geçende karın öldü, ağlamadın. Bir eşek için ağlamak sana yakışır mı?
Nasrettin Hoca da cevap vermiş:
- Nasıl ağlamayayım? Karım ölünce, eş dost, hepiniz etrafımı aldınız, "Üzülme, biz sana daha iyisini buluruz" dediniz. Ama bir Müslüman çıkıp da "Hoca ağlama, sana eşek alırız." demedi.