— Kıyamet ne zaman kopar? Diye Hocaya sormuşlar, O da:
— Hangi kıyamet? demiş.
— Kıyamet kaç tanedir? demişler.
— Aslında kıyamet iki tanedir. Kişinin kendi ölümü küçük kıyamet, dünyanın parçalanması ise büyük kıyamettir. Bizim ev için sorarsan karım ölürse küçük kıyamet. Ben ölürsem büyük kıyamet! diye karşılık vermiş.

Bir ahbap topluluğunda Nasreddin Hoca'nın eline iş olsun diye, bir saz tutturmuşlar:
— Haydi bize güzel bir şeyler çal da dinleyelim! Demişler.
Hoca, sazı eline alınca mızrabı bir aşağı bir yukarı teller üzerinde rastgele dolaştırmaya ve böylece tuhaf tuhaf sesler, gıcırtılar çıkarmaya başlamış:
— Ama Hoca demişler, saz dediğin böyle mi çalınır? Perdeler üzerinde usulüyle gezinmek gerek...
Hoca, elindeki sazı dımbırdatmayı sürdürürken:
— Onlar perdeyi bulamazlar, aramak için gezinip dururlar. Ben buldum işte. Niçin boşu boşuna gezinip durayım, demiş.

Nasreddin Hoca'nın horoz dövüşlerine yeni merak sarmış bir arkadaşı varmış. Birlikte gidip pazardan dövüşken bir horoz aramaya başlamışlar. Derken, arkadaşı bir horoz beğenmiş. Satıcıya adı ne bunun diye sormuş. Satıcı, adı yiğit demiş. Arkadaşı horozu almış. Daha sonra yiğit hangi dövüşe girse dönüp kaçmış. Tabii ki rakibi de peşinde. Yiğit kaç dövüşe girdiyse hiç yakalanmamış. Arkadaşı, Hoca'ya:
— Hoca ne iştir? Benim yiğit neden dövüşe girmeyip kaçıyor?? demiş. Hoca:
— Bilmez misin Selami, yiğitliğin onda dokuzu kaçmaktır. Ne yapsaydı yani dövüşe girip de yara bere içinde mi kalsaydı? Bak şuna hiçbir yerinde çizik bile yok. Hey maşallah! ? demiş.

Nasrettin Hoca bir cimri tanıdığının evine gittiğinde tanıdığı ona bayat ekmek ile bir tabak bal ikram etmiş. Nasrettin Hoca bayat ekmeği dişi kesmeyince sinirinden balı kaşıkla yemeye başlamış. Ev sahibinin gözü yerinden oynamış :
— Aman efendi, bal ekmekle yenmez ise, insanın içini sıyırır, demiş.

Nasrettin Hoca hiç ses çıkarmadan balı bitirmiş ve :
— Kimin içinin sıyrıldığını Allah biliyor, demiş.

Günün birinde Nasrettin Hoca, camide bir vaaz veriyordu. Cemaatten bazılarının esnediğini ve bazılarının da uyukladığını fark etti. Bunun üzerine şöyle konuşmaya başladı:
- Bir sabah, Akşehir'den dışarı çıkmıştım. Çayın kenarında dört ayaklı ördekler su içiyorlardı...

Dört ayaklı ördek sözünü işiten cemaat, gözlerini açarak Nasrettin Hoca'yı dikkatle dinlemeye başladı. Bunun üzerine Nasrettin Hoca:
- Yahu!... Siz nasıl adamlarsınız. Deminden beri size vaaz ediyorum, uyukluyorsunuz da, kuyruklu bir yalan uydurunca hepinizin gözleri açıldı.

Kahvede bir masa sohbetinde yeni yemekler bulma fikri ortaya atıldı. Hoca bunu sonuna kadar dikkatlice dinledi ve gayri ihtiyari:
- Ben de bir defa kar ile ekmek yemeğini hazırlamıştım, ama o benim bile hoşuma gitmedi, demiş.

Bir gün Nasrettin Hoca göl gördü ve oraya gitti ama uzun süre geri dönmedi.
Nasrettin Hocanın hanımı çok endişelendi.
Nasrettin Hoca gelince sordu
- Neredeydin Hoca? Hoca da;
- Uyku almaya çalışıyordum, dedi.