Hoca bir gün dağdan odun getirirken, eşeğinin ayağı kayar. Eşek uçuruma yuvarlanır gider.
Hoca, yukarıdan paramparça olan eşeğine bakar ve sonra der ki:
- Bizim eşek uçmasını öğrenmiş ama, daha konmasını öğrenememiş.

Nasreddin Hoca’nın evine hırsız girmiş. Hoca hırsızı tek başına yenemeyeceğini anlayınca kaçmasın diye usulca hırsızın pabuçlarını saklamış. Hırsız, aramış taramış fakat çalacak bir şey bulamamış. Çıkarken bakmış ki ayakkabıları yok. Hoca, tam bu sırada "Tutun! Hırsız var." diye bağırmaya başlamış. Hırsız ne yapsın yalın ayak sokağa fırlamış. Ama Hocanın feryadını duyan millet hırsız kaçamadan etrafını sarmış. Yavuz hırsız gelenlere:
- İnsaf edin yahu, eve giren benim amma pabuçlarımı çalan kendisi, gerçek hırsız odur.

Hoca'ya yaşını sormuşlar, "kırk yaşındayım" demiş. Aradan birkaç yıl geçmiş. Yine yaşı sorulunca "kırk yaşındayım" demiş.

- Nasıl olur Hoca efendi, yıllar önce sorduğumuzda da kırk demiştin?
Hoca gülümseyerek cevap vermiş:

- Erkek olan sözünde durur...

Hoca, arkadaşlarıyla şirin bir köye gezmeye gitmiş. Akşama kadar yiyip içerek eğlenmişler. Burasını pek beğenen arkadaşları, her biri bir yemeği üzerine almak şartıyla birkaç gün daha kalmaya karar vermişler. Kafileden birisi:
- Böreği benim üzerime!
demiş. Ötekisi:
- Eti benim üzerime!
- Meyvesi benim üzerime!
demiş. Herkes üzerine bir yemek alırken Nasrettin Hoca:
- Arkadaşlar, bu ziyafetler aylarca bile sürse buradan ve aranızdan ayrılırsam Allah'ın laneti de benim üzerime!..

Koyu bir sohbet sırasında Hoca soğuk kıştan hiç rahatsız olmadığını hatta geceleri evde ısınmak için ateş bile yakmadığını söyler. Fakat kimse buna inanmaz. En sonunda iddiaya tutuşurlar. Şayet Hoca ateş olmadan köyün meydanında sabaha kadar beklerse ona yemek ısmarlayacaklar, yok eğer bekleyemezse Hoca hepsine evinde bir akşam yemeğe davet edecektir. Hoca sabaha kadar meydanda bekler, sabah olunca iddiayı kazandığından bahisle yemeği isteyince birisi itiraz eder:

- "Olmaz Hoca efendi ben gördüm, 300 metre ilerideki evde bir mum yanmaktaydı. Bu nedenle bahsi kaybettin."
Hoca ne kadar direndiyse de adamlarla başa çıkamaz ve mecburen bir akşam yemeğe Hocanın evine cümbür cemaat doluşurlar. Hoca ise yemeği hazırlamak için mutfağa geçer fakat onca zaman geçmesine rağmen bir türlü yemeğin gelmediğini gören davetliler sonunda mutfağa gelince bir de ne görsünler. Hoca tavandan astığı kocaman bir kazanın altına koymuş bir mum ve kaynamasını beklemiyor mu! Hep bir ağızdan:

- "İlahi Hocam! Hiç koca kazanla yemek mum ateşiyle kaynar mı?" derler. Hoca hemen taşı gediğine koyar:

- "300 metreden bir adamı ısıtan mum alevi 3 santimden bir kazanı neden ısıtmasın?"

Bir köy imamı Nasreddin Hocayı misafir olarak kabul eder. Ev sahibi de ona şöyle söyler:
- Beyim! Beyim! Siz yorgun musunuz, yoksa susuz musunuz?

Karnı aç olan Hoca şöyle cevap verir:
- Buraya gelmeden önce bir su kaynağının önünde uyumuştum da.

Nasreddin Hoca, eşeğini emanet alan komşusunun bağdan dönerken eşeğine merhametsizce davrandığını uzaktan görmüş.

Bir gün aynı komşusu, Hoca'dan gene eşeğini istemiş.

- "Biraz bekle" demiş Hoca, "bu sefer eşeğe bir danışıp geleyim."

Ahıra girmiş, az sonra geri dönüp:

- "Kusura bakma komşu!" demiş, "Eşeğe danıştım olmaz diyor. Başkasına verdiğin zaman beni hem dövüyor hem de sana sövüyorlar!" dedi.