Hoca bir gece mezarlıktan geçerken aniden ayağı kayar ve eski bir mezarın içine düşer. O anda aklına geceyi orada bir ölü gibi geçirerek yazıcı melekleri görme fikri gelir. Hemen yatar ve beklemeye başlar. Bir süre sonra mezarlığa yaklaşmakta olan fincancı kervanından yükselen katırların çan sesleri, katırcıların konuşmaları, homurtular derken iyice yaklaşan seslerden korkan Hoca kıyamet vakti geldi sanarak dışarıda ne olduğunu görmek için mezardan dışarı çıkınca bir anda yarı çıplak Hocayı gören katırlar ürker. Hortlak görmüş gibi her biri bir tarafa kaçışan katırlar bütün yükleri yerlere yuvarlar, fincanları zayi ederler. Bunun üzerine sinirlenen fincancılar koşup Hocayı yakalarlar:

- Be adam gecenin bir vakti ne yapıyorsun burada? derler. Hoca korkudan kekeleyerek

- Be be ben öbür dünyadan geldim. Bir bakayım burada işler nasıl gidiyor. Deyince adamlar Hocayı bir güzel pataklarlar. Bin perişan eve dönen Hocayı telaşlı karısı karşılar:

- Ee anlat bakalım ne bu halin? Öbür dünya nasıl? Ne var?...Hoca biraz vakurlu biraz üzgün:

- Hiç bir şey. Ta ki fincancı katırlarını ürkütene kadar.

Bir komşu Nasrettin Hocaya koşa koşa gelmiş:
- Aman Hoca! Bizim evde karılarımız kavga ediyorlar, çabuk gel, demiş.

Hoca hiç aldırış etmeden şöyle sormuş:
- Yaş hakkında mı, yoksa görünüş hakkında mı?

- Hayır, başka bir şey hakkında, diye cevaplandırmış komşu!

- Öyle ise evine git ve merak etme şimdiye kadar çoktan barışmışlardır.

Hoca bir gün pazara giderken eşeğine ters bir şekilde gidiyormuş. Bunu gören köylüler hocaya neden eşeğe ters bindin düz binmedin diyorlarmış. Hoca da "eşeğin tersi düzümü olur?" demiş.

Eskiden takvim bugünkü kadar yaygın değildi. Hele köylerde ancak önemli bazı olaylara göre zaman belirlenirdi. O yüzden özellikle Ramazan'da günleri şaşırmamak için bazı usuller uygulanırdı.

On bir ayın sultanı Ramazan ayı daha gelir. Nasreddin Hoca zamanı belirlemek için bir çömlek alır bir yığın ufak taş toplar. Akşam olduğu zaman bu taşlardan bir tanesini çömleğe atardı. Ramazan'ın kaçı olduğunu öğrenmek isteyince çömlekteki taşları sayardı.

Hoca'nın bu usulünü bilen bir arkadaşı Hoca'ya küçük bir şaka yapmak ister.
Bir gün gizlice Hoca'nın taşları büyüklüğünde bir kucak taşı çömleğe boşaltır.
Sonra doğruca Hoca'nın yanına gider ve sorar:
- Hocam, bugün Ramazan'ın yirmi dördü mü, yirmi beşi mi? Arkadaşlarla bir karara varamadık.
Bana Hoca'ya git danış. O bilir, dediler.
Hoca:
- Olur, şu bizim çömleğe bir bakalım, der. Hoca, çömleğin yanına gider. İçindeki taşları saymak için boşaltır. Hayretler içinde kalır. Taşları sayar, tam 124 tane taş vardır. Kendi kendine:
- Allah Allah! Hiç böyle şey olmaz diye söylenir.
Soru soran adamın yanına geri gelir:
- Bugün Ramazan'ın altmış ikisi der. Adam:
- Aman Hocam Hiç böyle şey olur mu? Hiç ay altmış iki çeker mi?
Hoca:
- Sen gene şükret, ben insaflı davrandım da yarısını söyledim.
Benim çömleğin hesabına kalsaydı bugün Ramazan'ın yüz yirmi dördü idi, der

Keçisi yaralanan adama komşuları yaraya katran sürmesinin iyi geleceğini söylerler fakat katrana para vermek istemeyen uyanık adam bizim Hoca'nın yanına gelerek:
— Hocam sizin nefesiniz kuvvetlidir. Bir okusanız da şu keçimin yarası iyileşse. Diye ısrar edince Hoca dayanamaz:
— Tamam senin istediğin gibi olsun, bir şeyler okuyalım ama çabuk iyileşmesini istiyorsan benim nefesime biraz katran karıştırman lazım!

Bir gün Nasrettin Hocanın evine hırsız girmiş ve alt katta bir şey bulamamış o anda hoca üst kattaki dolaba girmiş hırsız dolabı açınca hocayı karşısında görüp korkmuş hoca demiş ki;
— Kusura bakma hırsız oğlum, evde çalınacak bir şey yoktu çok utandım da...

Hocanın tavuğu ölmüş. Civcivleri de başıboş kalmış.
Hoca kaybolmalarından korkmuş. Boyunlarına siyah bezler bağlamış, sonra da içlerinden ip geçirip birbirlerine bağlamış.
Meraklı bir komşusu sormuş:
— Hocam, o civcivlerin boynundaki de nedir?
Komşusunun merakına içerleyen hoca, cevabı yapıştırmış:
— Anneleri öldü de yas tutuyorlar.