Hoca Nasrettin eşeğine binmiş giderken eşek bir anda önüne çıkan köpekten ürker ve Hoca eşekten düşer. Hocanın düştüğünü gören komşusu hemen koşar ve Hocaya;
- Çok kötü düştün be komşu, der. Hoca Nasrettin hiç istifini bozmadan şu cevabı verir;
- Düşmesem de zaten inecektim.

Palavracının biri başına topladığı üç beş cahile karşı övünüp duruyormuş :

- İşte ben güçlü ve maharetli bir adamım. Evet ben Halep'te bulunduğum sıralarda altmış arşın uzağa atlamış bir kimseyim... Nasrettin Hoca da bu sırada oradan geçiyormuş. Palavracının yanına yaklaşıp :

- Yaa demiş demek sen altmış arşın atlarsın. Haydi atla da görelim. Adam hık mık etmiş.

- Ama demiş ben Halep'te atladım. Hoca kızmış :

- Canım, Halep oradaysa arşın burada demiş.

Nasrettin Hoca evine sık sık ciğer getirdiği halde bir türlü onları yemek kendisine nasip olmaz. Her seferinde hanımı :

- Kahrolası kedi ciğeri yedi, hınzır hayvan ciğeri yemiş, canı çıkasıca sarman kedi ciğeri aşırmış, diye bahaneler uyduruyormuş. Bir gün dayanamamış Hoca. Hemen bir kenarda duran baltayı kapıp, mutfak dolabına yerleştirmiş. Hanımı:

- Ne yapıyorsun Hoca demiş, baltanın dolapta işi ne? Hoca cevap vermiş:

- Hanım hanım, sen bizim kediyi hâlâ tanıyamamışsın. Üç akçelik ciğere tenezzül eden hayvan kırk akçelik baltayı bırakır mı sanıyorsun?.

Hoca, gençlik döneminde bahçelerden birine girerek biraz meyve yemek istemiş. Uzun bir merdiven dayayarak duvarın üstüne çıkmış. Merdiveni duvarın üstüne çektikten sonra bahçeye sarkıtmış. Tam bahçeye ineceği sırada bahçıvan tarafından yakalanmış.

Bahçıvan:

- Kimsin sen? Burada ne yapıyorsun? diye sormuş. Genç Nasrettin:

- Hiç, merdiven satıyorum, demiş.

Bu cevaba canı sıkılan bahçıvan bağırmış.

- Burada merdiven satılır mı delikanlı? Sen kime maval okuyorsun?...
Nasrettin başını sallamış.

- Bu merdiven amca. Bakkalda satılacak değil ya! Merdiven satmanın yeri mi olur? diye karşılık vermiş.

Nasrettin Hoca pazara giderken mahalleden şakacı biri yanına gelip:
- Efendim akşam uyurken ağzıma fare kaçtı. Bunun çaresi nedir?
- Çaresi kolay demiş Nasrettin Hoca, acıkmış bir kediyi ağzınıza sokup yutun!

Konya çarşısındaki helvacı dükkânlarının vitrinlerine iştahla bakan gariban adamın biri, bir dükkân sahibinden biraz helva sadaka olarak vermesini istemiş. Dükkâncı vermemiş. Garibanın canı da çok helva çekmiş. Dayanamayıp, dayak yemeyi de göze alarak başka bir helvacı dükkânına girmiş. Bir lenger helvayı önüne çekmiş ve hızla atıştırmaya başlamış.

Helvacı adamın üstüne yürümüş;

- "Bre adam, sorup istemeden, parasını ödemeden böyle helva yenir mi?" demişse de adamın aldırmayıp atıştırmayı sürdürdüğünü gören helvacı, adama sille tokat girişmiş.

Dükkânda tesadüfen bulunan Nasreddin Hoca müşterilere doğru dönüp:

- "Şu Konyalı helvacılar ne iyi adamlar; parası olmayan garibana bile döve döve helva yediriyorlar." demiş.

Bir gün, bardaktan boşanırcasına yağmur yağarken, Hoca da evinin penceresinde oturarak sokağı seyrediyormuş. Bir ara dostlarından birini, cübbesinin eteklerini beline dolayarak koşa koşa evine giderken görmüş ve pencereyi açarak seslenmiş:

- İnan olsun ki çok ayıp! Senin gibi aklı başında, olgun bir adam, Allah'ın rahmetinden kaçar mı?...

İçinden Hoca'ya hak veren adamcağız, bu sefer ağır ağır yürümeye başlamış; fakat tepeden tırnağa ıslanmış olarak evine varınca, Hoca'nın oyununa uğradığını anlamış. Günün birinde Hoca yolda yağmura tutulmuş; koşar adım evine yönelmiş. Birkaç gün önce kendisiyle alay ettiği ahbabının evi önünden geçerken adamcağız "taşı gediğine koymanın tam zamanı" diyerek, evin penceresinden Hoca'ya bağırmış:

- Hocam, Hocam, Allah'ın rahmetinden niçin kaçıyorsun, ayıp değil mi sana? Hoca, hiç istifini bozmadan koşmaya devam ederek şu cevabı vermiş:

- Hay anlayışsız, hay!.. Ben rahmetten kaçmıyorum; tam tersine yere düşen rahmetleri çiğnememek için koşuyorum!..