Nasreddin Hoca bir köye konuk olmuş. Biraz hoşbeşten (sohbet ettikten) sonra, yatma zamanının geldiğini hatırlatmak için:
- Hocam, insan neden esner? demişler.

Ev sahipleri Hoca'ya yemek ikram etmemiş. Karnı da iyice acıkmış olan Hoca:
- Ya açlıktan, ya da uykusuzluktan, demiş.

Kendini zorlayıp esnedikten sonra da eklemiş!;
- Amma benim henüz uykum yok.

Günün birinde komşu köyden Ahmet adında biri elinde hediye bir tavukla çıkagelir ve o akşam Hocanın evinde misafir olur. Bir hafta sonra Ahmet'in arkadaşı olduğunu söyleyen bir başka kişi yine gelir ve Hoca onu da evinde bir gece en güzel şekilde ağırlar. Bir zaman sonra Ahmet'in arkadaşının arkadaşı olduğunu söyleyen biri daha gelir, Hoca onu da sofraya oturtur ve önüne bir kase sıcak su koyar. Bu işe şaşan adama Hoca tebessümle:
- Bu Ahmet'in tavuğunun suyunun suyu, der.

Nasreddin Hoca'nın komşusunun hanımı hamileymiş. Gece sancısı tutmuş. Komşu hanımlar koşuşmuşlar. Ebe'yi çağırmış almış getirmişler.

Biraz sonra ebe hanım içerden seslenmiş;

- "Bir oğlunuz oldu!"

Adam sevinmiş.

Az sonra ebe yine seslenmiş;

- "Bir de kızınız oldu!"

Adam biraz şaşırmış.

- "Aman Hocam, biz bu kış kıyamette ikizlere nasıl bakacağız?" derken, Ebe hanım

- "Bir kızınız daha oldu" diye seslenince, Nasreddin Hoca:

-"Aman ebe hanım, çabuk mumu söndür. Işığı gören dışarı fırlıyor. Yandı zaten bu gariban!" demiş.

Bir gün Nasrettin Hoca karanlıkta parasını kaybeder, sonra eve gider. Evde parasını arar. Karısı;
- Hocam neden burada paranızı arıyorsunuz? Hoca ise;
- Sokakta kaybettim ama sokak çok karanlık olduğu için burada arıyorum.

Hoca bir gün yabancı bir memlekete gitmiş. Bakmış ki, bu şehrin bütün halkı yiyip içmekte, eğlenmekte... Hocayı da davet ederek bir şeyler ikram etmişler. Hoca doyduktan sonra şöyle söylemiş:

- Tuhaf şey! Bu ne ucuz şehir böyle? demiş. Bu sözü duyan adamın birisi:

- Efendi, sen deli misin? Bugün bayramdır. Herkes evinden pişmiş bir şeyler getirir, biz de burada yer, içer, eğleniriz, demiş. Hoca bunun üzerine:

- Keşke her gün bayram olsaydı, herkes mutlu olurdu, demiş.

Nasrettin Hocanın iki tane hanımı varmış. Bunlara değişik zamanlarda birer mavi boncuk vererek kesinlikle diğer eşine veya başka bir kimseye göstermemesini tembih etmiş. Bir gün hanımlar Hocanın yanına gelerek sormuş:

- Hocam hangimizi daha çok seviyorsun?

Hoca hemen işi bağlamış.
- Sadece mavi boncuk verdiğimi daha çok seviyorum.

Hoca, namaz kıldırıp vaaz vermek ve biraz para elde etmek için üç günlük uzaklıktaki bir köye gitmiş, bir ağanın evine konuk olmuş. Ağa, Hocaya bir şey okutmuş, sonra aynı şeyi kendisi okumuş. Hocaya bir satır yazı yazdırmış, altına aynı yazıyı kendi de yazmış. Sonra demiş ki:

- Gördün ya, sen okudun, ben de okudum. Sen yazdın, ben de yazdım. Sana ne hacet, aramızda ne fark var? Hoca:

- Dur demiş, aramızda büyük bir fark var; Ben üç günlük yolu, yarı aç ve yaya geldim, sense burada rahat huzur içinde yan gelip yatıyorsun.